Η ειλικρίνεια εμπόδιο στο προξενιό |
Πριν εβδομήντα χρόνια περίπου δυο συγχωριανοί και φίλοι από τα Βρουβιανά , ξεκίνησαν να πάνε προς την Ευρυτανία για να «ν(υ)φουδιαλέξουν». Ο Χρήστος ήταν ο προξενητής και ο Κώστας ο γαμπρός. Εκείνα τα χρόνια αυτό που μετρούσε περισσότερο για τον υποψήφιο γαμπρό, ήταν (όπως δυστυχώς και σήμερα) η οικονομική του κατάσταση. Όποιος δε εκτός των άλλων διέθετε και ζευγάρι (βόδια ή άλογα) για τα χωράφια και «μπλάρ ή άλογο φουρτιάρκου» ήταν νοικοκύρης, άρα και περιζήτητος γαμπρός. Ο Κώστας δεν είχε τίποτα από αυτά, αλλά ο φίλος του ήταν πανέξυπνος και θα την έφτιαχνε τη δουλειά (το προξενιό). Αφού λοιπόν έκαναν 6-7 ώρες ποδαρόδρομο μέσα από ντρόχαλα, πουρνάρια, ρείκια και κουμαριές έφτασαν κατάκοποι στο σπίτι της νύφης. Εκεί αφού χαιρέτισαν, τους τράταραν, μαζεύτηκαν κάμποσοι συγγενείς της κοπέλας και άρχισε η συζήτηση. Είπαν πολλά και διάφορα και σε κάποια στιγμή ο Χρήστος αφού έφτασε τη συζήτηση εκεί που ήθελε εκείνος, (περί οργώματος και σποράς) ξεφουρνίζει πως έχει και εκείνος κάτι χωραφάκια αλλά δεν είχε ζευγάρι (άλογα ή βόδια) για τις σχετικές εργασίες. Τότε απευθύνετε στον Κώστα με το ποιο επίσημο και κάπως παρακαλετό ύφος και του λέει: -Ο Κώστα, θα μ’ δώκς του ζιβγάρ’ς να κάμου εικιά τα χουραφάκια και θα σ’ χρουστάου μιγάλ(η) υπουχρέουσ(η). Αμέσως ο Κώστας αυθόρμητα και με ειλικρίνεια του απαντάει: -Κιό ξέρς αδιρφούλ(η) είν΄ τ’ Γάκη του ζιβγάρ’! Αμα στου δίν(ει) ου Γάκς΄ ειγώ γιατί να μη στου δώκου. ( ο Γάκης ήταν ο γαμπρός του Κώστα). Εδώ τα χρειάστηκε λίγο ό Χρήστος, αλλά βρήκε αμέσως την ατάκα για να το σώσει και απευθυνόμενος στους συμπεθέρους λέει: -είν καλαμπουρτζής ου Κώστας κι τ’ αρέν’ αυτά! Συνεχίστηκε η συζήτηση και σε άλλα θέματα και σε κάποια στιγμή που η συζήτηση ήταν σχετική, ο Χρήστος πιστεύοντας πως αυτή τη φορά θα απέδειχνε ότι ο φίλος του ήταν ευκατάστατος λέει στον Κώστα: -θα μ’ δώκς Κώστα του μπλάρ αμα γυρίσου μι, να πάου στου μύλου; -κιο σου’πα αδιρφούλ(η)΄ είν τ’ Γάκη του μπλάρ! (απαντάει ο Κώστας με την ίδια ειλικρίνεια). - Είν’ χουρατατζής κι σιμνός ου Κώστας, δεν τ’ αρέσ(ει) να μιγαλουπγιάνιτει. (ξαναλέει ο Χρήστος στην παρέα, προσπαθώντας να «μπαλώσει» την κατάσταση). Βέβαια δεν έγινε γνωστό αν επικράτησε η ειλικρίνεια του Κώστα ή η διπλωματία του Χρήστου και το προξενιό δεν χάλασε, ένα όμως είναι σίγουρο: Οι Βαλτινοί και κυρίως οι παλιότεροι, ήταν και έξυπνοι και ειλικρινείς και «χιούμορ» είχαν, γι ’αυτό και άντεξαν σε όλες τις δυσκολίες και αντιξοότητες. |
![]() |