Τι να τα κάνω τα καλά
που έχω στην πολιτεία
μπροστά στις τόσες ομορφιές
και αυτη τη γοητεία

Μικρός μια μέρα έφυγα
να πάω στα μαύρα ξένα
μα! ομορφότερο χωριο
δεν βρήκα αλλο απο σένα.!

Τα πρώτα μου τα κλάματα
ακούστηκαν σε σένα
σιμά στο τζάκι στη φωτιά
που έγινε η γέννα...

Τον γαλανό σου ουρανό
ψηλά στα βουναλακια
δεν πρωτοαντίκρυσαν
τα δυο μου τα ματάκια?

Εσύ δε με πρωτάκουσες
που φώναξα μαμά μου
και στη δικιά σου εκκλησιά
δεν πήρα τ΄ όνομά μου?

Στα χώματά σου έκανα
τα πρώτα βήματά μου
και στο σχολειό σου έμαθα
τα πρώτα γράμματά μου...

Πως να ξεχάσω όλα αυτά
πως να ξεχάσω εσένα
χωριό μου εσυ μοναδικο
γιατί ζω τώρα στα ξένα?

Θα ήμουνα αχάριστος
να μην σε αγαπάω
και λίγες μέρες τη χρονιά
κοντά σου μην περνάω...

Για την αγάπη μου αυτή
συνέχεια θα γράφω
και τις περίσσιες σου ομορφιές
πάντα θα περιγράφω...