| Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΒΡΟΥΒΙΑΝΑ |
|
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΤΑ ΒΡΟΥΒΙΑΝΑ Αρ. Φύλλων 16 και 17 έτους 1995 Επιμέλεια¨ΆΙΑΣ Στη στήλη αυτή θα αναφερθούμε στα πιο σημαντικά γεγονότα των τελευταίων πενήντα ετών, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την πρόοδο του χωριού μας. Θα ξεφυλλίσουμε το άγραφο ημερολόγιο των Βρουβιανών, για να θυμηθούμε ή να μάθουμε πού ήμασταν και πού φθάσαμε. ΄Ισως αργότερα επιχειρήσουμε να εξιστορήσουμε πιο μακρινά, πιο παλιά γεγονότα.Για τυχόν παραλείψεις, συμπληρώσεις και διορθώσεις θα είμαστε στη διάθεσή σας. Η στήλη αλλά και η εφημερίδα γενικότερα, θα είναι ευπρόσδεκτη στις εύστοχες παρατηρήσεις σας. 1949: Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, με τη λήξη του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, έγινε ο επαναπατρισμός των συγχωριανών μας, που είχαν γίνει πρόσφυγες, με μικρά φωτεινά διαλείμματα, για τρία και πλέον έτη {1946-1949]. Χώροι προσφυγιάς το Αμπελάκι, το Κομπότι, το Λουτρό η Λεπενού. Εικόνες απ'ο το σύγχρονο Κουρδιστάν και τη Βοσνία. Με καμμένα σπίτια πολλές οικογένειες λεηλατημένες σοδειές, με θύματα στον πόλεμο ή από τις κακουχίες, οι πληγές ήταν ανοιχτές. Η επούλωση και η λήθη, αναπόφευκτα, θα είχαν μακρά διάρκεια. 1950-1960: Αγώνας επιβίωσης ανθρώπων και ζώων. Το αλεύρι και το αλάτι εν ανεπαρκεία. Οι διαδρομές για τα προς το ζειν συχνές για τους νοικοκυραίους στους μουλαρόδρομους για Γρανίτσα και Αμφιλοχία. Τα δανεικά, σε είδος ή σε χρήμα, σε ημερήσια διάταξη. Ο προϋπολογισμός βραχυπρόθεσμος. Το αλέτρι και το αλώνι στα χωράφια του κάμπου και του βουνού, σε άνθηση. Τα ολιγάριθμα κοπάδια πεινούν. Τι έχουν τα έρμα και ψοφούν; Παραγωγικό αποτέλεσμα της σχεδόν πρωτόγονης γεωργίας και κτηνοτροφίας, μηδέν. Προς το τέλος της δεκαετίας η Αγροτική Τράπεζα χορηγεί μικροδάνεια, αλλά ζητά και την πληρωμή τους! Ο τραχανάς, ο χυλός το φύλλο [χυλοπίτες], η σματούρα [χωρίς συστάσεις!], οι τσιγαρίδες, ήταν τα κυριότερα φαγητά. Αρκετά δε από αυτά και στα επόμενα χρόνια. Παρόλες όμως τις δυσκολίες το χαμόγελο-γιατί ζωή είναι αυτή- άνθιζε και το γλέντι άναβε στα ξεφλουδίσματα, στους γάμους, στο πανηγύρι. Οι νέες τραγουδούν υφαίνοντας στον αργαλειό, γνέθουν και κεντούν στο νυχτέρι. Στα σχολιαρούδια, από το 1956, ο δάσκαλος δεν έλειψε ποτέ, μερικά δε αρχίζουν να πηγαίνουν στο γυμνάσιο, στην πρωτεύουσα του Βάλτου, τον Καρβασαρά. 1959: Κατασκευάστηκε, με προσωπική εργασία των ανδρών του χωριού, με «σύγχρονα» μηχανήματα, όπως κασμάς φτυάρια, λοστός κ.τ.λ. ο πρώτος αυτοκινητόδρομος που συνέδεσε το χωριό μας με την Ευρυτανία. Είχε ήδη κατασκευαστεί ο δρόμος γέφυρας Τέμπλας- ΤοπόλιαναΤα Τοπόλιανα , μέσω Βελαώρας-Φραγκίστας, είχαν οδική πρόσβαση για Καρπενήσι και Αγρίνιο. Η πρώτη αυτή υποτυπώδης, στενή και «ταλαιπωρημένη» διάνοιξη πλατείας χωριού- γέφυρας Τέμπλας είναι σε αρκετά σημεία διαφορετική από την σημερινή, όπως διαμορφώθηκε το 1978. Το 1959 μπήκε και το πρώτο κοινοτικό τηλέφωνο σε καφενείο του χωριού μας. Καταρχήν στο καφενείο του μπαρμπα-Στάθη και κατόπιν στου Γαζή. Μια απλή μαύρη χειροκίνητη συσκευή στην αρχή και κάποια διαφορετικότερη με αρκετά βίσματα αργότερα εξυπηρετούσε όλο το χωριό. Μόνο που χρειαζόταν να έχει δυνατή φωνή αυτός που τηλεφωνούσε! Οι ξύλινες κολώνες, τα σύρματα, η δυνατότητα μακρινής επικοινωνίας προξενούσαν εντύπωση όχι μόνον στα παιδιά! 1960-61: Κατά τη διετία αυτή ομάδα Γιουγκοσλάβων γεωλόγων και μηχανικών εγκαστάθηκε στο χωριό μας. ¨Ηταν οι πρώτοι ξένοι, εν καιρώ ειρήνης, στα Βρουβιανά. Σκοπός της εργασίας τους ήταν να διερευνήσουν τη δυνατότητα κατασκευής φράγματος στον Αχελώο, σαν συνέχεια εκείνου των Κρεμαστών, στο στενό σημείο στη θέση «Σκαλούλα» ανάμεσα στις τοποθεσίες «Μπαβέλη» των Τοπολιάνων και «Σάντου» των Βρουβιανών. Τα πετρώματα που εξόρυξαν από το υπέδαφος, σε σχήμα στενών μακρών σωλήνων, είχαμε την ευκαιρία να τα βλέπουμε και να τα θαυμάζουμε, πρωτού τα στείλουν αρμοδίως. Εντύπωση μας έκανε η γλώσσα τους, {πολλοί θυμούνται ακόμη γιουγκοσλάβικες λέξεις},το τεράστιο ύψος τους, η απλότητά τους, οι πολλοί καφέδες που έπιναν και δεν προλάβαινε {λόγω ευκινησίας} να τους σερβίρει ο μπαρμπα-Στάθης. Κυρίαρχο βέβαια γεγονός, καθημερινή κουβέντα και έγνοια ήταν ότι, εάν το φράγμα κατασκευαζόταν, όλος ο κάμπος θα πνιγόταν, η λίμνη θα έφτανε στις παρυφές του χωριού, το οποίο θα έπρεπε να «μεταναστεύσει», όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις. Πόσο εύκολο όμως είναι ένα τόσο σημαντικό γεγονός; Οι αποζημιώσεις θα ήταν ικανοποιητικές; Ευτυχώς ή δυστυχώς οι μελέτες έδειξαν ότι η κατασκευή του φράγματος δεν μπορούσε να γίνει κυρίως διότι κινδύνευε από την ύπαρξη σημαντικών υπογείων υδάτων, κάτω και παραπλεύρως της κοίτης του Αχελώου 1961-63: «Βασιλική Πρόνοια» Η τότε Ελληνική κυβέρνηση έχοντας γνώση της ένδειας μερικών παραμελημένων περιοχών της υπαίθρου, όπως η δική μας, είχε αποστείλει ολιγομελές συνεργείο, αποτελούμενο από διάφορους τεχνίτες, μαραγκούς, μαστόρους αλλά και μοδίστρες. Σε κάθε οικογένεια κατασκεύαζαν δωρεάν τη στέγη παλιού ή νέου σπιτιού, καθώς και το πάτωμα, ταβάνι, πορτοπαράθυρα, νεροχύτη ενός δωματίου. Πράγματα πολύ σημαντικά για την εποχή εκείνη. Κατασκεύασαν επίσης την Επάνω Βρύση {Παλιόβρυση}, τη δεξαμενή και το Ηρώον του χωριού μας. Οι μοδίστρες δίδαξαν ραπτική σε αρκετές νέες κοπέλες των Βρουβιανών, έραψαν δε ένα παντελόνι δωρεάν για τα αγόρια ή ένα φόρεμα για τα κορίτσια. Τα βαπτιστικά ονόματα μερικών από τους τεχνίτες ήταν Χάρης, Βαγγέλης, Νίκος Νεραντζούλα. 1962: Αποπεράτωση του νέου Δημοτικού Σχολείου. Περιελάμβανε μία αίθουσα διδασκαλίας και το γραφείο του δασκάλου. Κατασκευαστής ο Δήμος Στασινός από το Ραπτόπουλο. Αργότερα, το 1984, προστέθηκε μία παρόμοια ακόμη αίθουσα, με κατασκευαστή το Γώγο Ζαχαρή. 1966: Οι πρώτες κοινοτικές εκλογές {16 Οκτωβρίου} της νεοσυσταθείσας κοινότητάς μας. Μετά από μακρούς αγώνες και προσπάθειες διεχωρίσθη από την κοινότητα Περδικακίου, όπου μέχρι τότε ανήκε. Σε κείνες τις πρώτες εκλογές, που σημειωτέων διεξήχθησαν μόνον σε λίγες νεοσυσταθείσες κοινότητες, «κατέβηκαν» δύο συνδυασμοί. Πλειοψήφισε {66%} ο συνδυασμός του Σεραφείμ Ροίδη, που έγινε ο πρώτος αιρετός πρόεδρος της Κοινότητας Βρουβιανών, ενώ μειοψήφησε ο συνδυασμός του Γεωργίου Ματσιούλα. Οι εκλεγέντες σύμβουλοι, από μεν τον πρώτο συνδυασμό ήταν ο Στάθης Βνάτσιος και ο Βελησσάρης Τσιούφης {Αντιπρόεδρος}, από δε το δεύτερο συνδυασμό ο Κων. Γ. Μουτσώκος. Υπενθυμίζεται ότι το κοινοτικό τότε συμβούλιο ήταν 5μελές. 1974: Επιτέλους δρόμος στα Βρουβιανά. Οδική σύνδεση με το Περδικάκι το οποίο από το 1966 συνδέθηκε με τον Εμπεσό. 1975: Ηλεκτρικό ρεύμα και φως, περισσότερο φως. Περισσότερο από εκείνο της λάμπας πετρελαίου ή του λουξ, που δεν παραμερίζονται βέβαια εντελώς. Αρχίζει να εισβάλει με μεγάλη καθυστέρηση ο πολιτισμός και στα Βρουβιανά. 1980-1986: Κατασκευάζονται πολλά καινούργια σπίτια στο χωριό μας. Τα σεισμόπληκτα δάνεια βέβαια δεν επαρκούν για αποπεράτωση, αλλά αποτελούν το έναυσμα, την αρχή. Η όψη του χωριού κυριολεκτικά αλλάζει. 1989: Επιτέλους η ύδρευση τελειώνει. Το νερό μπήκε στα σπίτια, τις αυλές, και στους κήπους άφθονο. Πρασινίζει το χωριό. Τελειώνοντας αναφέρουμε επιγραμματικά ότι κατά την τελευταία 15ετία:-Ιδρύθηκαν οι δυο Πολιτιστικοί Σύλλογοι των εν Αθήναις και των εν Βρουβιανοίς Βρουβιανιτών με τις επωνυμίες «Ο Άγιος Ιωάννης» και «Η Πρόοδος» αντίστοιχα.-Παραχωρήθηκε άδεια ταξί με έδρα τα Βρουβιανά-Τοποθετήθηκαν τηλέφωνα από τον ΟΤΕ σε όλους όσους επιθυμούσαν-Κατασκευάστηκε η αποθήκη του Γεωργοκτηνοτροφικού Συνεταιρισμού.-Ανακαινίστηκε εσωτερικά και εξωτερικά η εκκλησία του χωριού μας. πηγη¨ vrouviana.gr |
World Time
Follow us
Δημοσκόπηση
Ημερολόγιο
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πρόσφατα Άρθρα
