| Γέφυρα Τέμπλας |
|
Σελίδα 1 από 2 Η ανάγκη επικοινωνίας των κατοίκων της επαρχίας μας, εκτός των άλλων έχει αφήσει σε εμάς τους νεώτερους ζωντανά καλλιτεχνήματα-στοιχεία πολιτισμού άλλων εποχών.Ένα τέτοιο, που έχει χαρακτηριστεί και ως διατηρητέο μνημείο, από την αείμνηστη υπουργό πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, είναι το γεφύρι της Τέμπλας.
Κόσμημα για το χωριό μας που δεσπόζει στη ευρύτερη περιοχή. Μεγάλο και επιβλητικό γεφύρι, με μορφή έξω από τη συνηθισμένη παραδοσιακή γραμμή των κατασκευών του είδους. Φαίνετε πως θέλησε να ανταποκριθεί στις πρόσθετες ανάγκες που φέραν οι καινούριοι καιροί. Χτισμένο στις αρχές του 20ου αιώνα με προδιαγραφές για πολύχρονη χρήση, ανακούφισε τα χωριά της περιοχής, αυτά του Βάλτου της δεξιάς όχθης και εκείνα της Ευρυτανίας από την άλλη πλευρά, επιτρέποντάς τους την επικοινωνία. Και τι δεν υπέφεραν από τους θυμούς του Αχελώου, μέχρι να γίνει το έργο, που ας σημειωθεί αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ο τότε βουλευτής Νίκος Στράτος, καταγόμενος από τα μέρη μας. Με κίνδυνο της ζωής τους οι κάτοικοι της περιοχής, επιχειρούσαν να περάσουν απέναντι χρησιμοποιώντας πότε σχοινιά, πότε ξύλα και πότε περαταριές, άλλοτε πλωτές και άλλοτε εναέριες. Κάποτε όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, αφού εκτός της ταλαιπωρίας και του κινδύνου, υπήρξαν δυστυχώς και πνιγμοί ανθρώπων, μαζεύτηκαν αρκετοί 60-70 άντρες, ανέβηκαν στο βουνό και κόψανε ένα τεράστιο έλατο, όσο το πλάτος του ποταμού στο σημείο εκείνο και στήσανε ένα γεροδεμένο ξύλινο γεφύρι, που λόγο του χρώματος του έμεινε γνωστό σαν το πράσινο γεφύρι. Για αρκετό διάστημα με αυτή την τέμπλα, το μακρύ και σχετικά φαρδύ κορμό, το πρόβλημα λύθηκε. Από τον κορμό αυτό, δηλαδή την τέμπλα πήρε και την ονομασία «Γέφυρα Τέμπλας». Μάλιστα και ολόκληρη η γύρο περιοχή ονομάστηκε από τότε και παραμένει μέχρι σήμερα γνωστή σαν Τέμπλα. Δυστυχώς, η ήρεμη και χωρίς προβλήματα διάβαση του ποταμού, δεν έμελε να κρατήσει για πολλά χρόνια. Η διακοπή μάλιστα σημαδεύτηκε από ένα παρά λίγο τραγικό γεγονός. Καθώς ένας τσοπάνος από το χωριό μας περνούσε από το γεφύρι απέναντι στη Ευρυτανία, για να βοσκίσει το κοπάδι του, έσπασε το ξύλινο γεφύρι και άνθρωπος και ζώα βρέθηκαν μέσα στα ορμητικά νερά του Αχελώου, που όντας Δεκέμβρης μήνας κατέβαζε με δύναμη. Ευτυχώς, ο τυχερός τσοπάνης κατάφερε να σωθεί, έχασε όμως τα περισσότερα ζώα του κοπαδιού του. Το πέτρινο λοιπόν γεφύρι που χτίστηκε αργότερα, συνέχισαν να το λένε «της Τέμπλας» και μπορούμε να φανταστούμε τη σήμαινε για τον ταλαιπωρημένο τόπο. Θεωρήθηκε και όχι άδικα, μεγάλο και χρήσιμο έργο, που κατάφερε να συνδυάσει κατά τον καλύτερο τρόπο, την υψηλή τεχνική με την ανεπιτήδευτη τέχνη. Βέβαια ήταν φυσικό αυτό, από τη στιγμή που την κατασκευή ανέλαβαν και έφεραν σε πέρας, έμπειροί Ηπειρώτες μάστοροι. .jpg) Το γεφύρι, με ιδιαιτέρα φροντισμένες, όλο πελεκητές τις πέτρες του, καλύπτει το πλάτος του ποταμού με ένα μεγάλο κυκλικό στο σχήμα τόξο 24 μέτρα διάμετρο, ενώ άλλα μικρότερα, τρία από τη μια και πέντε από την άλλη, προνοούν για τις μεγάλες κατεβασιές του Αχελώου, να ανακουφίζουν δηλαδή τότε που τα νερά θα ανεβαίνουν ψιλά στα παραπέτα, που κάποιες φορές θα τα κάλυπταν και εντελώς. Τούτα τα βοηθητικά όμως τόξα (ένα από την κάθε πλευρά), δεν προφταίνουν να ολοκληρώσουν το σχήμα τους παραμένοντας ψευτοκαμάρες, «ψηλώνουν» αναπάντεχα το μπόι τους, εγκαταλείποντας τη γνώριμη κίνηση του κύκλου. Από πάνω το κατάστρωμα διάβασης, αρκετά πλέον πλατύ, δεν μπόρεσε ή δεν θέλισε να οριζοντιωθεί πλήρως. Ανέρχεται και από τα δύο άκρα του και μόνο ένα τμήμα του στο κέντρο παραμένει επίπεδο. |
World Time
Follow us
Δημοσκόπηση
Ημερολόγιο
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πρόσφατα Άρθρα
