| Παραδοσιακά επαγγέλματα |
|
Σελίδα 1 από 3 Τα παραδοσιακά επαγγέλματα αντανακλούν τις ιδιαίτερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώθηκανσε ένα ιστορικό πλαίσιο συνεχών αλλαγών, από το 19ο στον 20ό αιώνα .Μια γνωριμία με επαγγέλματα και ειδικότητες που χάθηκαν στον χρόνο .... και στοιχειώνουν την μνήμη μας: Αγωγιάτης:  Αγωγιάτης ο επαγγελματίας που κάνει μεταφορές με φορτιάρικο ζώο . Οι αγωγιάτες, μετέφεραν τα εμπορεύματα ή διακινούσαν τους ταξιδιώτες με άλογα και συχνότερα με μουλάρια. Λόγω των μεγάλων αποστάσεων μεταξύ των οικισμών, η μετακίνηση των ανθρώπων και η διακίνηση των προϊόντων με τα ζώα ήταν ο κυρίαρχος τρόπος μεταφοράς μέχρι τη δεκαετία του 1930 και σε μερικές περιοχές μέχρι τη δεκαετία του 1970. Πολλοί άνθρωποι, αγρότες και άλλοι επαγγελματίες κατέφυγαν στο επάγγελμα του αγωγιάτη κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ανέχεια και την πείνα, μετά την κατάσχεση όλου του ελαιόλαδου και την παράλυση του εμπορίου και των συγκοινωνιών. Οι αγωγιάτες είναι οι "πρόδρομοι" των αυτοκινητιστών. Πραγματοποιούσαν επί πληρωμή ιδιωτικές μεταφορές εμπορευμάτων, κρασιών (σε ασκιά), διακινούσαν ταξιδιώτες, ιδιώτες, γιατρούς για επίσκεψη σε ασθενείς, κρατικούς λειτουργούς για την εκτέλεση υπηρεσίας, κυρίως δε μετέφεραν δημητριακά . ΒΑΡΕΛΑΣ .jpg) Βαρελάς: Ήταν τεχνίτης, ειδικός στην κατασκευή βαρελόσχημων και σκαφοειδών σκευών, που τα κατασκεύαζαν από ξύλο καστανιάς ή δρυός. Το ξύλο περνούσε από ειδική επεξεργασία και μετά το έκοβαν σε λεπτές σανίδες, που βρέχανε για να παίρνουν εύκολα την κατάλληλη κλίση. Κατόπιν περνούσαν τα στεφάνια, τα χτυπούσαν με το ματσακόνι για να σφίξουν καλά και μετά τοποθετούσαν τους δυο επίπεδους πυθμένες. Οι αποθήκες παλιά ήταν γεμάτες με βαρέλια. ΓΑΝΩΤΗΣ (Καλαντζής) Οι γανωτζήδες ήταν συνήθως πλανόδιοι τεχνίτες που αναλάμβαναν το γαλβανισμό και το στίλβωμα των χάλκινων οικιακών σκευών, όπως τα ταψιά, τα καζάνια, τα κουτάλια, τα πιρούνια κλπ. .jpg) Το «γάνωμα» έπρεπε να γίνεται συχνά για λόγους υγείας, κυρίως στα σκεύη που χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα, οπότε οι γανωτζήδες είχαν δουλειά όλο το χρόνο Τα παλιά μπακιρένια οικιακά σκεύη (ταψιά, καζάνια, κουτάλια, πιρούνια κλπ.), με τον καιρό οξειδώνονταν και έπρεπε να γανωθούν, να περαστεί δηλαδή η επιφάνειά τους με ειδικό μέταλλο (καλάι - κασσίτερος). Είχαν μαζί τους τα απαραίτητα εργαλεία και έκαναν τη δουλειά τους επί τόπου, ενώ παλιότερα η πληρωμή τους ήταν σε είδος (αυγά, καλαμπόκι, σιτάρι). Αφού καθάριζαν καλά τα σκεύη, αλείφανε το εσωτερικό τους με σπίρτο και το τρίβανε με κουρασάνι (=τριμμένο κεραμίδι). Μετά κράταγαν το σκεύος με την τσιμπίδα πάνω από τη φωτιά και έριχναν μέσα το νησιαντήρι (=χλωριούχο αμμώνιο), για να στρώσει καλύτερα το καλάι πάνω στο χάλκωμα. Αφού το σκούπιζαν καλά, άπλωναν το λιωμένο καλάι σ' όλη την επιφάνεια του σκεύους μ' ένα χοντρό βαμβακερό ύφασμα.Στο τέλος το σκούπιζαν με καθαρό βαμβάκι για να γυαλίσει. ΓΙΑΤΡΟΣ (πρακτικός) Τα παλιότερα χρόνια, στα χωριά μας υπήρχε και ένας πρακτικός γιατρός ή μια μαμή. Δεν ήτανε σπουδασμένοι με διπλώματα και πτυχία. Άνθρωποι απλοί, που είχανε το χάρισμα και τη θέληση να θεραπεύουνε τους άρρωστους, να περιποιούνται τις λαβωματιές για να γιάνουνε και γενικά να κάνουνε το καλό. Από σπασμένο πόδι ή χέρι μέχρι στραμπούληγμα και νευροκαβαλίκεμα όλα τα γιατρεύανε. Ασθένειες των μικρών παιδιών, σπυράκια και χρυσή (ίκτερο). Πίεση, ανορεξία κι όλα όσα παιδεύουνε τους ανθρώπους τα διώχνανε οι "γιατροί" του παλιού καιρού. Άλλα με τα άξια χέρια τους, άλλα με βοτάνια, αλλά με αλοιφές, με σκόνες και καταπλάσματα. Πολεμάγανε τις αρρώστιες άλλοτε με την πείρα και άλλοτε με τα γιατροσόφια και τις αλοιφές που ξέρανε να φτιάνουνε. Αμέτρητες άλλες συνταγές για χίλιες δύο αρρώστιες. Πολλές τις μάθαιναν κι οι παλιότεροι άρρωστοι. Μάλιστα, οι περισσότερες γριές ξέρανε να ξεματιάζουνε χωρίς τη βοήθεια του πρακτικού. Σπάνια δέχονταν αμοιβή ή δώρα απ’ όσους θεράπευαν. Η φήμη τους είχε απλωθεί σε όλα τα γύρω χωριά. Για την πείρα και τα γιατροσόφια τους όλοι τους εκτιμούσανε και τους αγαπούσαν. Είχανε το κύρος και την υπόληψη αληθινού, γιατρού. Οι περισσότεροι ήταν και πρακτικοί κτηνίατροι. Ονομαστός οδοντίατρος στο χωρίο μας παλιά ήταν ο μπάρμπα Αποστόλης ο Μουτσώκος και μετέπειτα ο Γκούρλιας από την Ευρυτανία. |
World Time
Follow us
Δημοσκόπηση
Ημερολόγιο
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Πρόσφατα Άρθρα
